فریناز کوشانفر، زن نخبه‌ی ایرانی و جزو ۳۵ مخترع جوان برتر دنیا
هنوز سی سال هم نداشت که بر صندلی استادی دانشگاه «رایس» که از مهمترین دانشگاه‌های ایالت تگزاس است تکیه زد.
فریناز کوشانفر از پدری پزشک و اهل شمال ایران و مادری تهرانی در تهران به
دنیا آمد. او دوره‌ی راهنمایی و دبیرستان را در مدرسه‌ی فرزانگان تهران
گذراند. کوشانفر در گفت‌وگو با ایران‌وایر این دوره را اینگونه توصیف
میکند:
«وقتی کلاس اول دبستان بودم،
جنگ شروع شد. هیچ وقت تصویر تهران دوره جنگ را فراموش نمی‌کنم. انگار
استفاده از لباس‌های مشکی و سرمه‌ای و رنگ‌های تیره فضیلت محسوب می‌شد. سال
اول راهنمایی وارد مدرسه فرزانگان شدم. فضای جامعه در مدرسه کاملا منعکس
شده بود. آن زمان مدارس غیر انتفاعی و دولتی در تهران هنوز متولد نشده
بودند. فرزانگان از نظر علمی پیشرفته تر از بقیه مدارس بود. بیشتر معلم‌ها
فوق لیسانس داشتند واز همان دوره راهنمایی درس علوم ما را به سه بخش شیمی،
فیزیک و زمین شناسی تقسیم کرده بودند.»
پدربزرگ مادری او، سرلشگر دکتر مقبل نیز پزشک بود و از درجه‌داران ارتش
شاه. فریناز بسیار تحت تاثیر پدربزرگ خود قرار داشت و پدر بزرگ مشوق بزرگی
در زندگی فریناز بود و دوست داشت فریناز، ماری کوری ِ ایران بشود. ماری
کوری دانشمند زن لهستانی بود. او نخستین زنی بود که برنده‌ی جایزه‌ی نوبل
شد و هم‌چنین او تنها دانشمندی است که دوبار جایزه‌ی علمی نوبل را در
رشته‌های فیزیک و شیمی دریافت کرده است.
پدربزرگ از این‌رو فریناز را تشویق کرد تا رشته‌ی فیزیک هسته‌ای بخواند.
فریناز کوشانفر در سال ۱۹۸۸ از دانشکده‌ی مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف
در رشته‌ی مهندسی برق موفق به دریافت کارشناسی ارشد شد و پس از آن برای
ادامه‌ی تحصیل به آمریکا سفر کرد. کوشانفر کارشناسی ارشد خود در رشته‌ی برق
و کامپیوتر را از دانشگاه کالیفرنیا در لس‌انجلس دریافت کرد. او در سال
۲۰۰۱ راهی دانشگاه برکلی شد و دکترای خود را در رشته‌ی برق و کامپیوتر از
این دانشگاه اخذ کرد.
فریناز کوشانفر در سال ۲۰۰۸ «جایزه‌ی مخترع جوان
سال (TR35) را دریافت کرد که هر سال از سوی مجله‌ی «تکنولوژی ریویو»
دانشگاه ام‌آی‌تی به یکی از ۳۵ مخترع برتر جوان دنیا داده میشود.
کوشانفر به خاطر طراحی نوعی از میکروتراشه‌ها که کاربرد بسیاری در صنایعی
مانند طراحی و تولید پخش‌کننده‌های چند رسانه‌ای دارد موفق به دریافت این
جایزه شد.
کوشانفر در مورد این جایزه میگوید:
«اعطای این جایزه
به دلیل یکی از جنبه‌های کاربردی مفهوم جدیدی بوده که در تحقیقاتم موفق به
ارائه آن شده‌ام و می‌تواند به عنوان راه‌کاری عملی و موثر در حفاظت از
حقوق طراحان و تولیدکنندگان تراشه‌ها(چیپ‌های الکترونیکی و رایانه‌ای)
استفاده شود.»
کوشانفر از سال ۲۰۰۶ به عنوان استادیار به هیات علمی دانشگاه رایس آمریکا پیوسته است.
