اینجا کعبه نیست که برای حاجی شدن بیایند

اینجا کعبه نیست که برای حاجی شدن بیایند
اینجا حرم امام رضا نیست که بخاطر فاحشه خانه آن بیایند.
اینجا تظاهرات خیابانی نیست که بخاطر گرفتن ساندیس بیایند.
اینجا هیچگونه موجود زنده ای نیست که کسی برای چابلوسی بیاید.
اینجا هیچکس به اجبار نیامده است و هیچ تبلیغی هم برای آمدن به اینجا نبوده است.

اینجا بیابانیست که فضای آنرا "عشق" گرفته است. عشقی که حاصل آن پیوند نسل حاضر با ریشه است و ریشه ای که تا عمق ایران باستان میرسد.

اینها امیدهای آینده ایرانند. اینها نشان میدهند که هیچ قدرتی نمیتواند بند های ما را از ریشه ما قطع کند.

ما ایرانیها در واپسین لحظات نا امیدی به درگاه پدر برمیگردیم و چهره خود را به خاک پای او میسابیم تا بهترین احساس را برای نزدیک بودن به او داشته باشیم و این بخاطر اینکه نیروی تازه ای بگیریم.

درود بر جوانان اصیل ایران