روستای دورافتاده کُناردر، در مرز سیستان و بلوچستان و هرمزگان، جایی است که نزدیک به ۵۰ خانوار ساکن در آن نه آب لوله‌کشی دارند نه برق، نه مرکز بهداشت و درمان‌گاه، نه تلفن، و نه امواج موبایل و تلویزیون. مردمان این روستا در کپرهای نامقاومی زندگی می‌کنند که دست‌کم سالی یک بار در اثر باد و طوفان از بین می‌رود.
زنان و دختران این روستا آب مورد نیازشان را با دیگ و قابلمه و پارچ از رودخانه‌ای که در یک کیلومتری روستا است می‌آورند و مردان خانواده نیز چشم‌انتظار ۴۵ هزار تومان یارانه‌ی ماهیانه هستند. هرچند هستند روستاییانی که هنوز شناسنامه ندارند و همین یارانه را نیز نمی‌گیرند.
No comments:
Post a Comment