قطعنامۀ شورای حکام آژانس با رأی مثبت سی کشور علیه ایران تصویب شد. چین و روسیه رأی منفی دادند، اما من از این دو رأی منفی بیش‌تر می‌ترسم تا از آن سی رأی مثبت. دلیلش هم این است که تکلیف ما با آن سی رأی مثبت روشن است، اما نمی‌دانم در پس این دو رأی منفی چیست! هر چیز را می‌توانم باور کنم، جز این‌که چین و روسیه خیرخواه ما باشند و در محاسباتشان به چیزی مگر منافع خود فکر کرده باشند.
چین در سال ۲۰۲۰ بیش از ۴۵۰ میلیارد دلار به آمریکا صادرات داشته و ۲۵۸ میلیارد دلار تراز تجاری‌اش با آمریکا مثبت است. چین در ۲۰۲۱ بیش از ۵۲۲ میلیارد دلار هم به اتحادیۀ اروپا صادرات داشته. چین سالانه هزار میلیارد دلار به آمریکا و اروپا صادرات دارد! چین خوان نعمت اروپا و آمریکا را چون اژدهایی گرسنه وحشیانه می‌بلعد و وقتی نوبت به ایران می‌رسد، می‌شود یکی از ترغیب‌کنندگان ایران در مناقشه‌ای تمام‌ناشدنی با غرب! اگر کشاکش با اروپا و آمریکا خوب است، چرا خود چین قید دلارهای غربی را نمی‌زند؟! چرا از یک دلار نمی‌گذرد؟ فقط ما باید هزاران میلیارد خسارت مناقشه با غرب را بدهیم!؟ چطور رأی منفی چین را باور کنم!
و اما روسیه! روسیه از طریق گسترش همه‌جانبۀ تجاری با غرب آن لاشۀ متعفن به‌جاماند از کمونیسم را زنده کرد. اما اینک در جنگ با اکراین اظهرمن‌الشمس است که آشتی ایران و غرب به ضررش است! زیرا نفت و گاز ایران جایگزین انرژی روسیه می‌شود. مسئله از این نیز عمیق‌تر است، زیرا این جنگ هم دیری نمی‌پاید... بگذارید از تاریخ بگویم:
ایران درگیر جنگ با روسیه بود. باید ارتش ایران مدرن می‌شد، اما قدرت‌های بزرگ جهان با هم درگیر بودند و ایران برای نوسازی سپاهیان خود و فشار سیاسی‌ــ‌نظامی به روسیه فقط یک گزینه داشت: ناپلئون. ایران در مه ۱۸۰۷ در فینکِنِشتاین با فرانسه پیمانی را امضا کرد که به موجب آن، حاکمیت ایران بر گرجستان تضمین می‌شد، ارتش ایران مدرن می‌شد و ایران نیز در مقابل به فرانسه در نبرد با انگلستان کمک می‌کرد. ژنرال گاردان با هفتاد افسر به ایران آمد و قرار بود لوسین، برادر ناپلئون، به عنوان سفیر فرانسه به ایران بیاید... اما دو ماه بعد، روسیه و فرانسه با پیمان تیلسیت آشتی کردند و ایران فراموش شد! ناپلئون به هیچ یک از مفاد قرارداد خود با ایران وفا نکرد!
رأی منفی پوتین همان‌قدر می‌ارزد که معاهدۀ ناپلئون می‌ارزید!
No comments:
Post a Comment