به‌یاد «آیدا رستمی» و برای «بچه‌های اکباتان» آمدم؛ به‌یاد «نیکا شاکرمی» و برای مادر دادخواهش، «نسرین شاکرمی» با لبانی دوخته دوباره بازمی‌گردم... تا پای جان پای خواسته‌های کیانوش آزادی «نسرین شاکرمی»، «توماج صالحی»، «فاطمه سپهری» و «آرشام رضایی» ایستاده‌ام و باور دارم حتی اگر من نباشم، کسانی خواهند بود که پرچمی را که کیانوش برافراشت، استوار نگاه دارند. خواسته‌های کیانوش با لب‌ها و جان من پیوند خورده است. آن‌گونه که کیانوش گفت: «هیچ‌کس نباید به‌خاطر بیان عقایدش زندانی شود. اعتراض حق هر شهروند ایرانی است. ما برای عشق به زندگی جان داده و می‌دهیم، نه برای مرگ. آرزومندم روزی ایرانیان بیدار شوند و بر بندگی چیره گردند.» پاینده ایران