ازبرادرانم مجیدتوکلی احمدزیدآبادی و عبدالله مومنی میترسند اما عشق ما
ازترس انها بزرگتراست
ازترس انها بزرگتراست
چشم را اشکبار میخواهند همه را سوگوار میخواهند
دام دین را دوباره گستردند این شغالان شکار میخواهند
با شکمهای پر زمال حرام خلق را روزه دار میخواهند
با تبر شاخه ها هم آغوشند باغ را بی بهار میخواهند
سبزها را به داس می سپرند دشت راشوره زار میخواهند
کودکان راجدا زمادرخویش خسته وبیقرار میخواهند
سربلندی چه جرم سنگینی است همه را سربدار میخواهند
عاشق قبرهای بی نامند همه جارا مزار میخواهند
با خشونت رفیق و همزادند صحنه کارزار میخواهند
پنجه در پنجه های ما دارند دشمن بیشمار میخواهن
No comments:
Post a Comment