اوین
- سال 1364 عکاس: جین گائومی (جین گائومی این عکس را به اشتباه در وبسایت
شخصی اش تحت عنوان اسرای جنگ عراق در خیاطخانه بازداشتگاه اوین به ثبت
رسانده است!!)
اوین یکی از زندان‌های ایران و در منطقهٔ اوین درکه در منطقهٔ سعادت آباد تهران قرار دارد. ساخت این زندان در زمینی به وسعت ۴۳ هکتار از دهه ۱۳۴۰ آغاز گردید و در سال ۱۳۵۰ افتتاح شد. زندان اوین رسماً عنوان بازداشتگاه موقت را دارد که این دوران موقت ممکن است سالها بطول انجامد.
زمینی که در آن زندان اوین ساخته شده‌است، سابقا خانه سید ضیاءالدین طباطبایی، روزنامه‌نگار و نخست‌وزیر ایران بود.
پیش از انقلاب اسلامی ایران، اوین مستقیماً توسط ساواک اداره می‌گردید.
برخی از بندهای این زندان زیر نظر قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران نبوده و توسط سایر نهادها اداره می‌گردد. برای مثال بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰ این زندان که دارای سلول‌های انفرادی و چند نفره (موسوم به سوئیت) می‌باشد در اختیار وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران بوده و بند ۲الف آن زیر نظر سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می‌باشد. طبق گزارشات زندانیان ضرب وشتم و شکنجه و استفاده از شوک جز عادی‌ترین اعمال در بند 2 الف محسوب می‌شود.
تردد و حضور زندانیان سیاسی خارج از سلول‌ها فقط با داشتن چشم‌بند ممکن است.
هیچ شخصی غیر از پرسنل و متهمین، حتا عالی رتبه‌ترین مقامات حق ورود به محدوده بازداشتگاه ۲۰۹ وزارت اطلاعات را ندارند. اکثر متولیان امور بازداشتی‌ها بالای 55 سال سن دارند و دارای نسبت‌های فامیلی باهم هستند.
بندهای هفت و هشت زندان اوین معمولاً به زندانیان با جرایم مالی اختصاص دارند. این بندها به با کیفیت‌ترین بندهای زندان در کشور معروف هستند.
بند ۳۵۰ (بند امنیتی یا کارگری) از بندهای عمومی اوین و زیر نظر قوه قضائیه‌است که در گذشته بخش ۳ نامیده می‌شده‌است.
بند 325 و 500 الف ویژه روحانیت است.
اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ واقعه‌ای بود که تعداد کثیری از زندانیان سیاسی در زندان‌های نظام جمهوری اسلامی ایران، مخصوصاً زندان اوین و همچنین در زندان‌های سراسر ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۶۷ اعدام شدند.
زندانیان سیاسی آن زمان تهران در زندان‌های اوین و گوهردشت نگهداری می‌شدند و پس از حکم آیت الله خمینی، مبنی بر اعدام «مرتدین»، «ملحدین» و «دشمنان قسم خورده نظام جمهوری اسلامی» اعدام‌ها در سطحی وسیعی در زندان‌های اوین و گوهردشت و دیگر زندان‌های شهرهای دیگر ایران به مرحله اجرا گذاشته شد.
اعتراض آیت الله منتظری به اعدام‌های تابستان ۶۷ منجر به عزل و تبعید خانگی وی شد. وی درآن زمان قائم مقام روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران بود.
لینک وبسایت عکاس:
http://
اوین یکی از زندان‌های ایران و در منطقهٔ اوین درکه در منطقهٔ سعادت آباد تهران قرار دارد. ساخت این زندان در زمینی به وسعت ۴۳ هکتار از دهه ۱۳۴۰ آغاز گردید و در سال ۱۳۵۰ افتتاح شد. زندان اوین رسماً عنوان بازداشتگاه موقت را دارد که این دوران موقت ممکن است سالها بطول انجامد.
زمینی که در آن زندان اوین ساخته شده‌است، سابقا خانه سید ضیاءالدین طباطبایی، روزنامه‌نگار و نخست‌وزیر ایران بود.
پیش از انقلاب اسلامی ایران، اوین مستقیماً توسط ساواک اداره می‌گردید.
برخی از بندهای این زندان زیر نظر قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران نبوده و توسط سایر نهادها اداره می‌گردد. برای مثال بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰ این زندان که دارای سلول‌های انفرادی و چند نفره (موسوم به سوئیت) می‌باشد در اختیار وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران بوده و بند ۲الف آن زیر نظر سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می‌باشد. طبق گزارشات زندانیان ضرب وشتم و شکنجه و استفاده از شوک جز عادی‌ترین اعمال در بند 2 الف محسوب می‌شود.
تردد و حضور زندانیان سیاسی خارج از سلول‌ها فقط با داشتن چشم‌بند ممکن است.
هیچ شخصی غیر از پرسنل و متهمین، حتا عالی رتبه‌ترین مقامات حق ورود به محدوده بازداشتگاه ۲۰۹ وزارت اطلاعات را ندارند. اکثر متولیان امور بازداشتی‌ها بالای 55 سال سن دارند و دارای نسبت‌های فامیلی باهم هستند.
بندهای هفت و هشت زندان اوین معمولاً به زندانیان با جرایم مالی اختصاص دارند. این بندها به با کیفیت‌ترین بندهای زندان در کشور معروف هستند.
بند ۳۵۰ (بند امنیتی یا کارگری) از بندهای عمومی اوین و زیر نظر قوه قضائیه‌است که در گذشته بخش ۳ نامیده می‌شده‌است.
بند 325 و 500 الف ویژه روحانیت است.
اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ واقعه‌ای بود که تعداد کثیری از زندانیان سیاسی در زندان‌های نظام جمهوری اسلامی ایران، مخصوصاً زندان اوین و همچنین در زندان‌های سراسر ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۶۷ اعدام شدند.
زندانیان سیاسی آن زمان تهران در زندان‌های اوین و گوهردشت نگهداری می‌شدند و پس از حکم آیت الله خمینی، مبنی بر اعدام «مرتدین»، «ملحدین» و «دشمنان قسم خورده نظام جمهوری اسلامی» اعدام‌ها در سطحی وسیعی در زندان‌های اوین و گوهردشت و دیگر زندان‌های شهرهای دیگر ایران به مرحله اجرا گذاشته شد.
اعتراض آیت الله منتظری به اعدام‌های تابستان ۶۷ منجر به عزل و تبعید خانگی وی شد. وی درآن زمان قائم مقام روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران بود.
لینک وبسایت عکاس:
http://
No comments:
Post a Comment