کنایه سايه به حداد عادل: حضرت حداد عادل كاش شعرى هم از سال هاى ٦٢ مى خواندند
مراسم بزرگ‌داشت شاعر مطرح ایرانی، هوشنگ ابتهاج (سایه) به میزبانی «بنیاد موقوفات محمود افشار» برگزار شد و بیست‌وسومین جایزه‌ی سالانه این بنیاد به وی اهدا گردید.
این مراسم با حضور چهره‌هایی چون محمدرضا شفیعی کدکنی، ژاله آموزگار، مصطفی محقق داماد، غلام‌علی حدادعادل، علی‌اکبر صالحی، احمد مسجدجامعی، و عبدالحسین مختاباد برگزار شد، و بعد از اظهارات سخنرانان، خودِ "سایه" با وجود کسالت، بر روی سن رفت و دقایقی برای حاضران سخن گفت.
ابتهاجِ ۸۸ساله در سخنان خود گفت: «بزرگان در این مراسم فرمایش‌هایی کردند اما من آن نیستم که این بزرگان می‌گویند. من یک آدم ساده‌ای هستم که هیچ ربطی به این تعارفات ندارم. حتی شعرهایی که از من به عنوان نمونه خوانده شد همه‌ی شعرهای من نیست. آقای حدادعادل از سال‌های ۵۱ تا ۵۵ شعرهایی خواندند، ولی کاش چند شعر هم از سال‌های ۶۲ می‌خواندند.»
این اظهارات کنایه‌‌آمیز، با تشویق حاضران در سالن همراه شد چرا که اشاره‌ای داشت به زندانی بودن "سایه" در آن سال به دلایل سیاسی. او که دارای گرایش‌های چپ و سوسیالیستی بود در سال ۱۳۶۲ بازداشت و یک سال بعد با پادرمیانی "شهریار"، شاعر تبریزی، نزد علی خامنه‌ای، رییس وقت جمهوری اسلامی، آزاد شد.
No comments:
Post a Comment